HISTORIA LIBRI III REGUM
CAPUT XXXIX: De vinea Naboth
Porro Nahoth Jezrahelites habebat vineam juxta palatium regis. Et dixit ad eum rex: Da mihi vineam tuam, ut faciam in ea hortum olerum, daboque tibi pro ea vineam meliorem, vel pretium. Qui respondit: Propitius sit mihi Dominus, ne dem haereditatem patrum meorum tibi. Quasi diceret: Non possum; haereditas relicta est mihi a patribus, ut relinquam eam posteris. Et contristatus rex projecit se in lectum, et nolebat comedere, et confortavit eum Jezabel dicens: Aequo animo esto, ego dabo tibi vineam Naboth. Et scripsit secreto litteras ex nomine Achab, et annulo ejus signatas, et ad judices Jezrael misit, ut conventum facerent, et jejunarent, tanquam Dei judicium facturi, et submitterent testes adversum Naboth, qui dicerent. Benedixit Naboth Deum et regem, id est maledixit, secundum Hebraeum idioma; et judicantes reum majestatis lapidarent. Et factum est ita, et lapidatus est Naboth extra civitatem Jezrahel. Cum ergo accepisset Achab de morte Naboth, descendebat in vineam, ut possideret eam. Et occurrit ei Elias Thesbites dicens: Haec dicit Dominus: Occidisti, insuper et possedisti. Hebraeus habet: Occidisti, et post haec haereditabis. In loco hoc in quo linxerunt canes Naboth lambent quoque sanguinem tuum, id est in eadem regione. Non enim intelligendum est in eodem loco singulariter. Qui respondit: Num invenisti me inimicum tibi, id est quare inimicaris mihi? Et ait Elias: Eo quod venundatus sis diabolo, ut faceres malum coram Domino, propterea demetet Dominus posteriora tua, et dabit domum tuam, sicut domum Jeroboam et Baasa. Sed et de Jezabel dicit Dominus: Canes comedent Jezabel in agro Jezrahel. Achab ergo timens valde, scidit vestem suam, et operuit se cilicio, et dormivit in sacco, et ambulavit demisso capite. Et ait Dominus ad Eliam: Quia humiliatus est Achab coram me, non inducam malum hoc in diebus ejus, sed in diebus filii sui. Forte dimissum est ei peccatum propter praesentem justitiam. Transierunt igitur tres anni sine bello inter Syriam et Israel, propter foedus quod inierant. Interim autem Josaphat rex Juda accepit uxorem filio suo Joram Athaliam filiam Achab, et Jezabel, et per affinitatem confoederati sunt rex Juda et rex Israel. Tunc descendit Josaphat ad regem Israel videndum, et eo praesente dixit Achab servis suis: Nostra est Ramoth quae est in Galaad, cur negligimus eam tollere de manu regis Syriae. Et ait ad Josaphat: Venies ne mecum ad praeliandum in Ramoth Galaad? Qui respondit: Sicut ego, ita et tu, populus meus, populus tuus. Sed quaeramus hodie, obsecro, sermonem Domini. Et asciti sunt Baal prophetae circiter quadringenti. Quibus rex ait: Ibo in Ramoth Galaad ad pugnandum, an quiescam? Qui dixerunt: Ascende, et Dominus dabit eam in manu regis. Et ait Josaphat: Num est hic propheta Domini? Cui Achab: Remansit unus Michaeas filius Jemla, sed odi eum, quia non prophetat mihi bonum; putabat reliquos occisos a Jezabel. Tunc petente Josaphat vocatus est Michaeas, et hortabatur eum nuntius, ut bona regi diceret, sicut et alii. Qui respondit: Vivit Dominus, quia quodcunque dixerit mihi Dominus hoc loquar. Porro in pseudoprophetis erat Sedecias ferens cornua ferrea, et dicens ad Achab: Haec dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec deleas eam, id est hoc signum do tibi, quia ventilabis Syriam. Tunc quaesivit Achab a Michaea idipsum quod quaesierat ab aliis. Qui respondit: Ascende et tradet eos Dominus in manu regis; non tamen dixit quos, vel cujus regis. Cui Achab: Adjuro te ut non loquaris nisi quod verum est in nomine Domini. Tunc ait Michaeas: Vidi Israel dispersum, quasi oves sine pastore. Et ait mihi Dominus: Non habent isti dominum, revertantur. Et intelligens Achab, quod praediceret ei se moriturum, dixit ad Josaphat: Vides quia non prophetat mihi bonum. Tunc addidit Michaeas: Vidi Dominum sedentem, et angelos assistentes ei, bonos a dextris, malos a sinistris, et ait: Quis decipiet Achab, ut ascendat, et cadat in Ramoth Galaad. Hoc enim exigebant merita ejus. Et dixit unus a sinistris: Ego ero spiritus mendax in ore prophetarum ejus. Cui Dominus: Decipies, et praevalebis. Tunc Sedecias percussit Michaeam in maxillam et ait: Mene dimisit spiritus Domini, et locutus est tibi? Cui Michaeas: Visurus es quando absconderis in cubiculo, tanquam deprehensus in mendacio. Et vidit Sedecias regem haesitantem, et confortavit eum, dicens secreto: Hic si esset propheta, aruisset manus mea, sicut manus Jeroboam. Sed et locutus est contra Eliam, qui praedixit te moriturum, ubi mortuus est Naboth. Tunc rex praecepit incarcerari Michaeam, usque ad reditum suum.